Er kwam al een donker wolkje in beeld, toen er van de -wilde schatting- 40,000 restaurants in deze stad, er slechts drie een bezorgservice bleken te hebben. Emma en Madeleine gingen op zoek, ik ging in bad (ik onttrek me graag aan verplichtingen. Nee grapje, ik was ziekjes) en uiteindelijk vonden zij een bezorgdienst voor pizza. De man kwam veertig minuten te laat, en legde aan de telefoon uitvoerig uit hoe hij verdwaald was. Gelukkig was onze huisbazin er en kon zijn streng in de telefoon schreeuwen, want dan kunnen we nog niet zelf.
De pizza's waren niet zo lekker en iedereen was geïrriteerd, dus ongezellige sfeer, dus uiteindelijk Tim gebeld en gehuild (omdat ik Rusland stom vind.omdat er nooit zon is, omdat iedereen onaardig is, ik hoofdpijn heb en moet hoesten, en omdat ik vandaag bijna een halte verder moest rijden, omdat de deuren van de bus al dichtgingen en ik er niet bij kon komen, vanwege een norse man in de weg). Wat erg zielig was voor Tim, want die zat gewoon lekker in de trein te chillen.
Daarna voelde ik me beter en gingen we gezellig huiswerk maken.
We zijn in het fotografiemuseum geweest, dat op de vierde verdieping van een gebouw zit. Dit gebouw bevat tevens een bank en een kantoor, of zoiets? Vreemd.
Hieronder zie je inwoners van Huisje Eén in memorabele ijs-outfits.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten